بنا بر آنچه خود در شرح احوالش نگاشته پدرش عبدالله از اهل بلخ و از عمال دولت سامانی بوده که در زمان فرمانروایی نوح بن منصور 366- 387 به بخارا منتقل و عامل خورمیثین از قراء بخارا گردیده است و هم در بخاراست که ابوعلی فراگرفتن قرآن و ادب و فقه و علوم ریاضی را مشغول می شود تا این که چندی بعد قیلسوف و دانشمند مشهور ابو عبدالله ثابتی به بخارا می آیدو بنا به خواهش عبدالله پدرابوعلی در منزل آن ها سکنی می گزینند ابوعلی در نزد او قسمتی از کتب منطق و اقلیدس و مجسطی و دیگر علوم را با مطالعه شخصی فرا می گیرد. سپس مطالعات خود را در علوم الهی و طبیعی و طب و ریاضیات ادامه داده تا در همه این علوم تبحر کافی یافت.
آثار حکیم در فنون مختلف منطق ، طب ، طبیعیات ،ریاضیات ، نجوم ، الهیات، علم النفس، خلقیات ،سیاست ، تصوف ، تفسیر قرۀن و غیره که جمعا 238 کتاب و رساله و نامه را به فارسی و عربی برشمرده اند. سرانجام این حکیم فرزانه در سال 428 که همراه علاءالدوله عازم همدان می باشد بیمار شده و هم در بین راه دار فانی را وداع می گوید.
تاریخ آخرین بروزرسانی ۲۰ تیر ۱۳۹۱